Guatemala:
Vakbeweging wijst verhoging pensioenleeftijd af
De vakbeweging en werkgevers zijn tegen de plannen van het Guatemalteekse Instituut voor Sociale Zekerheid, IGSS, om de pensioenleeftijd op te trekken van 60 naar 65 jaar. Ook van verhoging van de premies wil de vakbeweging niets weten. Ten eerste zijn de tekorten ontstaan door achterstand in betaling van premies door de overheid. Verder kan door meer efficiëntie bij het IGSS veel geld bespaard worden, aldus de vakbeweging. Volgens José Pinzón, de algemeen secretaris van de vakcentrale CGTG, vallen de voorstellen negatief uit voor de werknemers. Om een pensioen te kunnen ontvangen moeten de werknemers nu minimaal 20 jaar premie betalen, in plaats van de huidige 15 jaar. Voor werknemers die voor het eerst premie gaan betalen wordt de termijn zelfs 30 jaar.
Werkgevers zijn tegen de verhoging van de werkgeversbijdrage die wordt voorgesteld.
Guatemala
Vakbondsleider vermoord
Zeven kogels maakten op 16 juli 2009 een einde aan het leven van Julian Capriel Marroquien in Guatemala. Hij was adjunct algemeen secretaris van de bij de vakcentrale CGTG aangesloten vakbond van verkopers op het Plaza Pública van Jocotán. In dit jaar 2009 zijn er al tien vakbondsleiders in Guatemala vermoord.
Opnieuw een vakbondsleider vermoord
Brussel, 28 Oktober 2009 (ITUC OnLine): De ITUC betreurt en heeft de moord op de vakbondsleider Víctor Gálvez sterk veroordeeld. Hij was doorzeefd met kogels door een onbekende aanvaller wanneer hij van zijn werk naar huis ging op 25 oktober 2009. Gálvez was een gemeenschapsleider en een lid van de “natural resources protection and resistance front”, FRENA, aangesloten bij het “front for the defence of public services and natural resources”, FNL, wat deel uitmaakt van de Guatemalteekse vakbond, MSICG.
Gálvez was ook aan het vechten tegen het voortdurend consumentenmisbruik door DEOCSA en DEORSA, dochterondernemingen van de Spaanse multinationale unie Fenosa. In juni van dit jaar is Gálvez en drie andere collega’s geslagen en bedreigd met de dood wanneer ze aan het betogen waren tegen het “national electricity institute”, INDE.
In een brief http://www.ituc-csi.org/IMG/pdf/Asesinato_de_Victor_Galvez_-octubre_2009.pdf aan de Guatemalteekse autoriteiten heeft het ITUC bij de president Colom aangedrongen om snelle maatregelen te nemen zodat de verantwoordelijken voor deze moord, op elk niveau, worden geïdentificeerd, gearresteerd en veroordeeld.
“Anderhalf jaar geleden, bij de inhuldiging van de ITUC conferentie tegen de straffeloosheid in Guatemala, heeft de President Colom zijn politieke wil geuit en zich geëngageerd om te vechten voor sociale rechtvaardigheid en voor een echte rechtsstaat, en voor een einde te maken aan de straffeloosheid in Guatemala”, zegt ITUC secretaris generaal Guy Ryder. “Het internationaal vakverbond is nog steeds aan het wachten om deze beloftes vervuld te zien”
Het international vakverbond vertegenwoordigt 170 miljoen werknemers in 158 landen en gebieden.
Website: www.ituc-csi.org and http://www.youtube.com/ITUCCSI
For more information, please contact the ITUC Press Department on: +32 2 224 0204 or +32 476 621 018.
De regio Leuven vergeet haar partner CGTG niet!
Bezoek van Walter Lopez Lopez en Olinda Bolaños Blanco aan CM België van 14 september tot 20 september 2009 naar aanleiding van het Internationaal Colloquium van de Christelijke mutualiteiten in Oostende op 17 en 18 september.
Het Internationaal Colloquium Van CM nationaal ging over de integratie van de mutualistische systemen in de nationale en internationale strategieën voor toegang tot de gezondheidszorg.
Op donderdag 17 september ging het over ‘de uitdagingen voor de jonge mutualistische bewegingen in een nieuwe internationale context’ en vrijdag 18 september over ‘hoe efficiënter en coherenter werken met het oog op een duurzame verankering van het mutualisme’
Deelnemers vanuit verschillende Afrikaanse landen, Bangladesh, Polen, Roemenië…
Vanuit de optiek dat we met Leuven een partnerschap hebben met Guatemala en de prille mutualiteiten aldaar, vroegen we ons af of het niet wenselijk was om mensen van CGTG (vakbond uit Guatemala) en MTC uit te nodigen die week.
Op maandag 14 september, met een uurtje vertraging, landden Olinda (CGTG) en Walter (MTC)om 19.45u in Zaventem. Roland en ikzelf zagen direct wie we moesten opvangen. Al zijn de namen niet typisch, hun uiterlijk zeker wel.
8 uur tijdsverschil kruipt in de kleren en die kleren hadden ze nodig omdat, ondanks het voor ons uitstekende nazomerweer, zij het niet te warm hadden.
Na een nachtje slapen bij Roland gingen we naar een CM kantoor van Sint Joris Winge om het thuisfront te mailen en om te zien hoe de accommodatie van het ziekenfonds er in België uitziet na meer dan 10 jaar geschiedenis.
Alles overtrof hun verwachtingen, want gevlogen hadden ze nog nooit en Olinda was zelfs in haar eigen land nooit tot aan de Rio Dulce geraakt. Ze woont in Guatemala ciudad.
’s Namiddags werden we uitgenodigd door Frans Adams, directeur Vivantia, en kregen we van Rina Berwaerts uitleg over de werking van de VZW’s, apotheken, en over de bredere werking binnen Vlaanderen met de specifieke link naar CM Leuven. We bezochten de showroom met uitleg over de verkoop en verhuur van hulpmiddelen. We bezochten het hoorcentrum waar test afgenomen worden en apparaten getest, we keken rond in de uitleendienst en de thuiszorgwinkel. Met het verhaal hoe ze jaren geleden startten met enkele gekregen krukken in de uitleendienst en dat er nu een enorm aanbod is en dat de winkels nog uitbreidden.
Woensdag werden ze door het directiecomité van CM Leuven ontvangen en kregen ze een presentatie over CM met vertaling door Roland. In de namiddag ging het gezelschap naar het Molenhof, de serviceflats in Heverlee. Aangenaam was dat er een personeelslid Spaans sprak en zo, samen met Bert Leers, de verantwoordelijke voor de serviceflats, een gesmaakte rondleiding gaf. Er was nog een bezoek aan een apotheek in Kessel-Lo gepland waar ze een automatische geneesmiddelen verdeler hebben die per week de juiste pillen sorteert en verzamelt in de pillendoos. Hier geraakten ze niet op tijd want na de maaltijd werden ze verwacht op de samenkomst van de stuurgroep van Wereldsolidariteit in Leuven waar ze zichzelf en hun werking in Guatemala voorstelden. We werden allen zwaar aangegrepen door de verhalen en de moeilijke omstandigheden waarin ze ginds moeten werken om de rechten van hun mensen te verdedigen.
Donderdag ’s morgens vroeg stond ik al bij Roland om ze op te pikken om naar Oostende te reizen waar we om 09.00u verwacht werden.
Na een zware dag met een tolk die haar best deed alles zo goed mogelijk te vertalen, een goede maaltijd en een beetje ontspanning met dans kregen ze elk een kamer toegewezen in hartje Oostende.
’s Morgens bij het ontbijt overliepen we de vorige dag en wat vrijdag ging brengen. Ze waren wel onder de indruk van de veelheid van vertegenwoordigers uit Afrika en voelden zich anderzijds ook gesterkt omdat ze hoorden dat het op andere plekken ook moeilijk ging om mensen te verenigen en op te komen voor een solidaire ziekteverzekering met steun van de overheid en met politici die het voor hun groepen opneemt. In Guatemala hebben ze niet echt de steun van de politiek, integendeel.
Vrijdag was Ellen Verrijt, die ze kenden vanuit Guatemala de tolk van dienst. Ellen zorgt er ook voor dat alle teksten in het Spaans vertaald geraken en doorgestuurd worden. Olinda en Walter van hun kant zullen hun bevindingen ook doormailen naar Ellen die de vertaling in het Nederlands dan weer op zich neemt. Zo kunnen we onze mensen in België op de hoogte houden over de werking en de vooruitgang in Guatemala.
Na de workshops en de synthese van de oriënteringen die daar naar voor kwamen sloot Marc Justaert het colloquium af en volgde er een kleine receptie.
Nadien had ik afgesproken om Bart Van Wildemeersch in Brugge een bezoek te brengen. Bart heeft bij Walter nog overnacht in 2007 als we met ACW, ACV, WS en CM daar op bezoek waren. Na een hapje en een rondleiding in het pittoreske Brugge kwamen we om 23.00u aan bij Roland.
Zaterdag was de vermoeidheid merkbaar en normaal werden we verwacht in Olen op de startdag van ACW Leuven, doch dat leek te vermoeiend en zo kregen Walter en Olinda een kleine rondleiding in Leuven en aanschouwden we het Klaprozen veld dat in het stadspark uitgezet werd om op zondag te verkopen ten voordele van een methode met ratten om landmijnen in voormalige oorlogsgebieden op te sporen en onschadelijk te maken. De anti-mijnencampagne van Apopo Info: www.klaprozen.be & http://www.apopo.org
‘s avonds bij het afscheidsmaal nog eens de week overlopen en we hoorden een aanstekelijk enthousiasme en de grote wil om er in Guatemala tegenaan te gaan en om vooruitgang te boeken in het verenigen van mensen om de gezondheidszorg te optimaliseren voor mensen die tot nu uitgesloten zijn vanwege te arm en geen stem die ver genoeg reikt om gehoord te worden.
Zullen wij mee die stem zijn en ook trachten de omstandigheden ginder bij het beleid aan te kaarten ter verbetering van de omstandigheden van de Indígenas?!!
Zondag morgen om 05.00u opstaan, de valiezen wegen en huiswaarts met spijt in het hart maar met een valies vol ideeën en een reis van meer dan 14 uur om alles te laten bezinken.
Bedankt Olinda en Walter om ons nog eens te laten zien wat inzet is.
Op de foto:
“Orlando en Walter samen met Roland en zijn vrouw Michella temidden van een klaprozenveld. De klaprozen worden gemaakt en verkocht ten voordele van een project waarbij ratten worden opgeleid om landmijnen op te sporen. Roland en Michella zijn de trekkers van dit prachtige project en zij zijn ook altijd paraat om buitenlandse gasten hartelijk te onthalen”
Cubaanse vakbond CTC op bezoek in Vlaanderen
Op 7/10 ontving de Cubawerkgroep van de Christelijke Arbeidersbeweging twee vertegenwoordigers van de Cubaanse vakbond CTC: Manuel Montero verantwoordelijk voor de contacten met internationale instelingen en Arturo Rodriguez secretaris van het syndicaat voor de lichte metaal.
In de voormiddag waren ze te gast bij Jan Renders, de voorzitter van het ACW, en de internationale dienst van het ACV. In de namiddag brachten ze een bezoek aan Leuven. ’s Avonds kregen de leden van de Cubawerkgroep ruim de tijd om vragen te stellen.
Het zijn moelijke tijden in Cuba. Men probeert te bekomen van de enorme schade van de voorbije orkanen. Schade niet enkel aan gebouwen en infrastructuurwerken maar ook aan de landbouw.
Door de internationale crisis kelderden de prijzen van belangrijke exportproducten, ondermeer nikkel. De prijzen van de import stijgen. De ontvangsten van Cubanen die in het buitenland verblijven dalen.
Daarbovenop kampt Cuba nog steeds met de gevolgen van de conomische blokkade door de Verenigde Saten.
Grote aandacht gaat uit naar het verhogen van de productie in de landbouw en de verbetering van de productiviteit in het algemeen. Om dit te bereiken wijzigde de inkomenspolitiek in de richting van een grotere koppeling van het loon aan de prestatie. Deze wijziging gebeurde in samenspraak met de vakbond en na ruime inspraak van de arbeiders in de ondernemingen en in de gemeenten.
Foto: bezoek bij Jan Renders
links Jan Renders, midden Arturo Rodriguez, rechts Manuel Montero.
Straffe madammen uit Cuba
Op 13 oktober 2009 tijdens de sociale week van het ACW werd er tijd vrijgemaakt voor het verhaal van Olga en Ardriana. Twee Cubaanse straffe madammen die al elf jaar vechten om hun echtgenotes in de gevangenis te mogen bezoeken. Ze vechten voor een internationaal erkend mensenrecht, een gevangen familielid mogen bezoeken, dat hen door VS wordt ontzegd.
Al elf jaar zitten vijf Cubanen gevangen in de VS. Volgens de werkgroep van de Verenigde Naties en volgens amnestie Internationaal, om een hechtenis van willekeurige aard.
Olga en Adriana vechten niet enkel voor dat bezoekrecht maar ook om de vrijlating van de elf. Internationaal krijgt hun strijd de steun van vele figuren uit allerhande kringen. De vorige minister van buitenlandse zaken, De Gucht, sloot zich aan bij deze oproep. Wereldsolidariteit schaarde zich eveneens achter die oproep, steunt de acties voor de vrijlating en schreef een brief naar Obama om hun vrijlating te vragen.
Op de Sociale Week vertelde Olga en Adriana hun boeiend maar pijnlijk verhaal. Het was een spannend moment toen ze tijdens hun uiteenzetting vernamen dat de rechter die dag uitspraak deed over de gevangenisstraf van Antonio, een van de vijf. Zijn straf verlaagde van levenslang naar 20jaar en enkele manden.
De talrijke aanwezigheid op die avond betekende voor hen een grote steun in dit pijnlijk moment en voor hun strijd.
Ook u kan hun strijd steunen ga naar free-the-five@cubanismo.net
Midden Olga en Adriana, rechts de tolk Katrien Demuynck, links John De Decker, Cubaxerkgroep Christelijke Arbeidersbeweging
