Beste Wereldburger,
Voor we de Belgische zomer en vakantie induiken sturen wij u graag de nieuwsbrief van Wereldsolidariteit Leuven, juni 2012.
Veel leesplezier!
In deze editie kom je meer te weten over:
- Twee compañeros uit Guatemala (klik hier)
- Cubanamiddag, een succes! Lees de samenvatting van de namiddag. (klik hier)
- Zwarte dag op IAO-conferentie (klik hier)
- Actie: Domestic workers - 12 by 12 (klik hier)
- Actie 12 by 12: ook in België? (klik hier)
- Actie: Wereldsolidariteit, Jong ACW en ACV jongeren voor Schone Kleren (klik hier)
Stuur deze brief gerust naar andere geïnteresseerden. Wil je opgenomen worden in de mailinglijst of wil je de nieuwsbrief liever niet meer ontvangen, laat dit weten via maarten.milloen@acw.be.
donderdag, juni 28, 2012
Twee compañeros uit Guatemala
Maria Magdalena Tzul, uit de koffieplantage via het armoedige maïsveld in het vliegtuig gestapt: bestemming Brussel. Goedlachse spraakwaterval, gedreven vertegenwoordiger van haar volk. Van haar komt de bevestiging van de ons bekende verhalen over onderdrukking, onrecht en de harde, soms uitzichtloze strijd van de plattelandsbevolking, strijd voor een menselijk bestaan voor henzelf en vooral voor hun kinderen.
Verbaasd kijkend naar onze sociale verworvenheden na een eeuw sociale strijd, aandachtig voor de uitdagingen die ons wachten in een eeuw waar de “markten“ aan het roer staan; dankbaar om te kunnen kijken en luisteren naar onze manier van leven.
Zij brengt ons de verhalen van haar volk, verhalen over kwetsbaarheid, over vallen en opstaan, hoop- en wanhoop, corruptie en geweld, over vernedering en uitbuiting, maar toch met het rotsvaste geloof op een betere toekomst .
Felix Reyes, als vakbondsafgevaardigde uit het fruitsap van Kerns gestapt, nauwelijks enig verschil met werknemers van gelijkaardige Belgische of Europese bedrijven. Dank zij een sterke vakbondswerking (95% aangesloten werknemers !!) hoog opgeklommen op de sociale ladder ,met alle verworvenheden waartoe een sterke vakbondswerking ook ons heeft gebracht :correct loon, betaalde vakantie, ziekteverzekering, pensioenrechten enz.
Felix Reyes , geen spraakwaterval maar even beminnelijk, gedragen door de grote liefde voor zijn familie en zijn volk, zich bewust van de grote uitdagingen en zijn bevoorrechte positie dank zij o.a. de vakbondswerking van de CGTG binnen het bedrijf.
Samen in de wagen op weg van Ter Duinen (Nieuwpoort )naar Leuven. Moe maar tevreden.
En dan klinkt vanaf de voorbank een (h)eerlijke stem , die de tederheid en de pracht van Guatemala bezingt ,Felix valt naadloos in en een wagen gevuld met emotie en ontroering rolt naar Leuven ; voor ons kan de reis niet lang genoeg duren .
En dan … declameert Maria Helena haar eigen poëzie, met een overtuiging en gedrevenheid die ons sprakeloos laat.
GEKWELDE TZUL (*)
Gekwelde Tzul ,
Bij je geboorte vormden zich landschappen op de maan,
Ontsprongen meren in het luchtruim
Het volk, geknield om erbarmen smekend zonder enig gehoor
Marimba van de klanken
Marimba van de Tun
Marimba van bergketens en rivieren
Marimba van de landschappen
Met de nadruk op het collectieve wordt uw naam in mijn poëzie herboren
En richt zich tot zij die het volk onderdrukken .
Volk , dat in plaats van brood enkel ellende kauwt .
(*)Inheems voor marimba
Maria en Felix, het was een geschenk om jullie bij ons te hebben.
Door Roland Van Criekingen
Op de foto: Maria, Felix en Roland
Verbaasd kijkend naar onze sociale verworvenheden na een eeuw sociale strijd, aandachtig voor de uitdagingen die ons wachten in een eeuw waar de “markten“ aan het roer staan; dankbaar om te kunnen kijken en luisteren naar onze manier van leven.
Zij brengt ons de verhalen van haar volk, verhalen over kwetsbaarheid, over vallen en opstaan, hoop- en wanhoop, corruptie en geweld, over vernedering en uitbuiting, maar toch met het rotsvaste geloof op een betere toekomst .
Felix Reyes, als vakbondsafgevaardigde uit het fruitsap van Kerns gestapt, nauwelijks enig verschil met werknemers van gelijkaardige Belgische of Europese bedrijven. Dank zij een sterke vakbondswerking (95% aangesloten werknemers !!) hoog opgeklommen op de sociale ladder ,met alle verworvenheden waartoe een sterke vakbondswerking ook ons heeft gebracht :correct loon, betaalde vakantie, ziekteverzekering, pensioenrechten enz.
Felix Reyes , geen spraakwaterval maar even beminnelijk, gedragen door de grote liefde voor zijn familie en zijn volk, zich bewust van de grote uitdagingen en zijn bevoorrechte positie dank zij o.a. de vakbondswerking van de CGTG binnen het bedrijf.
Samen in de wagen op weg van Ter Duinen (Nieuwpoort )naar Leuven. Moe maar tevreden.
En dan klinkt vanaf de voorbank een (h)eerlijke stem , die de tederheid en de pracht van Guatemala bezingt ,Felix valt naadloos in en een wagen gevuld met emotie en ontroering rolt naar Leuven ; voor ons kan de reis niet lang genoeg duren .
En dan … declameert Maria Helena haar eigen poëzie, met een overtuiging en gedrevenheid die ons sprakeloos laat.
GEKWELDE TZUL (*)
Gekwelde Tzul ,
Bij je geboorte vormden zich landschappen op de maan,
Ontsprongen meren in het luchtruim
Het volk, geknield om erbarmen smekend zonder enig gehoor
Marimba van de klanken
Marimba van de Tun
Marimba van bergketens en rivieren
Marimba van de landschappen
Met de nadruk op het collectieve wordt uw naam in mijn poëzie herboren
En richt zich tot zij die het volk onderdrukken .
Volk , dat in plaats van brood enkel ellende kauwt .
(*)Inheems voor marimba
Maria en Felix, het was een geschenk om jullie bij ons te hebben.
Door Roland Van Criekingen
Op de foto: Maria, Felix en Roland
Actie: Domestic workers - 12 by 12
Join our campaign for rights and protection for domestic workers
The End of Modern-day Slavery: There are over 100 million workers employed to do work in someone else’s house all over world. These domestic workers clean, cook, do laundry, provide care to children and the elderly and lots more. Their work is undervalued, underpaid, invisible, not recognised, and not respected. The majority of domestic workers are women (82%) – many are migrants or children. (...)
In many countries domestic workers are excluded from labour legislation and social protection schemes. Many are denied the right, either in law or in practice, to form or join a trade union. As a result, mistreatment, exploitation, violence, and physical and sexual abuse are frequent and often go unpunished.
In June 2011 the UN body that deals with labour issues, the International Labour Organisation (ILO), adopted Convention 189 (C189) and Recommendation 201 (R201) on Domestic Workers.
Convention 189 recognises the right of domestic workers to join and form trade unions, which is still forbidden in many countries. It also protects the right to minimum wage in countries where it exists, and protects monthly payments and access to social security including in the case of maternity. The Convention gives domestic workers one day off per week and regulates their working hours.
In essence, the Convention guarantees that domestic workers are treated as any other worker under labour legislation. This Convention will enter into force once two countries have ratified it.
12 by 12 campaign
In December 2011, the International Trade Union Confederation (ITUC) launched the “12 x 12” worldwide campaign on getting 12 countries to ratify ILO Convention No 189 by the end of 2012. The campaign has already mobilised 12 by 12 coalitions in 73 countries, demanding the ratification of Convention No 189 and better national laws. The 12 by 12 coalitions take various actions to get the attention of decision makers, organise public events to promote ILO Convention No 189 and reach out to groups and organisations supportive of domestic workers rights.
Keep up the pressure and call for the ratification of ILO Convention No189!
What can you do?
Check the 12 by 12 websites at http://www.ituc-csi.org/travailleurs-euses-domestiques,513.html and http://www.idwn.info/
Put the 12 by 12 logo on your website and join us on Facebook where hundreds of activists
Connect and share information and updates on the ’12 by 12’ campaign: http://www.facebook. com/groups/174009729373613/#!/groups/231305920281513/
Take actions and organise events with domestic workers, trade unions and supportive organisations as part of the ’12 by 12’ campaign. Invite the media, take pictures and post them on the web!
Promote the 12 by 12 campaign and raise the importance of ILO Convention No 189 at all fora, meetings and events in which you take part.
Write letters, articles, tweets on the 12 by 12 campaign.
Sign up to the ’12 by 12’ newsletter (equality@ituc-csi.org) .
Speak up in defence of domestic workers rights!
Much more
Join our campaign to support the rights of domestic workers in your country!
More information on: www.ituc-csi.org
The 12 by 12 Campaign is an initiative of the International Trade Union Confederation (ITUC) in partnership with the International Domestic Workers Network (IDWN), the European Trade Union Confederation (ETUC) , Public Service International (PSI), The International Union of Food, Agricultural, Hotel, Restaurant, Catering, Tobacco and Allied Workers’ Associations (IUF), Human Right Watch, Anti-Slavery International, Solidar, Migrant Forum Asia (MFA), World Solidarity and Caritas.
bron: http://www.ituc-csi.org/
The End of Modern-day Slavery: There are over 100 million workers employed to do work in someone else’s house all over world. These domestic workers clean, cook, do laundry, provide care to children and the elderly and lots more. Their work is undervalued, underpaid, invisible, not recognised, and not respected. The majority of domestic workers are women (82%) – many are migrants or children. (...)
In many countries domestic workers are excluded from labour legislation and social protection schemes. Many are denied the right, either in law or in practice, to form or join a trade union. As a result, mistreatment, exploitation, violence, and physical and sexual abuse are frequent and often go unpunished.
In June 2011 the UN body that deals with labour issues, the International Labour Organisation (ILO), adopted Convention 189 (C189) and Recommendation 201 (R201) on Domestic Workers.
Convention 189 recognises the right of domestic workers to join and form trade unions, which is still forbidden in many countries. It also protects the right to minimum wage in countries where it exists, and protects monthly payments and access to social security including in the case of maternity. The Convention gives domestic workers one day off per week and regulates their working hours.
In essence, the Convention guarantees that domestic workers are treated as any other worker under labour legislation. This Convention will enter into force once two countries have ratified it.
12 by 12 campaign
In December 2011, the International Trade Union Confederation (ITUC) launched the “12 x 12” worldwide campaign on getting 12 countries to ratify ILO Convention No 189 by the end of 2012. The campaign has already mobilised 12 by 12 coalitions in 73 countries, demanding the ratification of Convention No 189 and better national laws. The 12 by 12 coalitions take various actions to get the attention of decision makers, organise public events to promote ILO Convention No 189 and reach out to groups and organisations supportive of domestic workers rights.
Keep up the pressure and call for the ratification of ILO Convention No189!
What can you do?
Check the 12 by 12 websites at http://www.ituc-csi.org/travailleurs-euses-domestiques,513.html and http://www.idwn.info/
Put the 12 by 12 logo on your website and join us on Facebook where hundreds of activists
Connect and share information and updates on the ’12 by 12’ campaign: http://www.facebook. com/groups/174009729373613/#!/groups/231305920281513/
Take actions and organise events with domestic workers, trade unions and supportive organisations as part of the ’12 by 12’ campaign. Invite the media, take pictures and post them on the web!
Promote the 12 by 12 campaign and raise the importance of ILO Convention No 189 at all fora, meetings and events in which you take part.
Write letters, articles, tweets on the 12 by 12 campaign.
Sign up to the ’12 by 12’ newsletter (equality@ituc-csi.org) .
Speak up in defence of domestic workers rights!
Much more
Join our campaign to support the rights of domestic workers in your country!
More information on: www.ituc-csi.org
The 12 by 12 Campaign is an initiative of the International Trade Union Confederation (ITUC) in partnership with the International Domestic Workers Network (IDWN), the European Trade Union Confederation (ETUC) , Public Service International (PSI), The International Union of Food, Agricultural, Hotel, Restaurant, Catering, Tobacco and Allied Workers’ Associations (IUF), Human Right Watch, Anti-Slavery International, Solidar, Migrant Forum Asia (MFA), World Solidarity and Caritas.
bron: http://www.ituc-csi.org/
Actie 12 12: ook in België?
Op 15 juni voerden ACV, ACV Voeding en Diensten, Wereldsolidariteit en de National Domestic Workers Movement (India) actie aan het kabinet van Minister van werk Monica De Coninck. Exact een jaar na de goedkeuring door de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) van de conventie voor waardig werk voor huispersoneel drongen de actievoerders aan op een snelle Belgische ratificatie van deze conventie. De minister beloofde hier met bekwame spoed werk van te maken. Het Belgisch regeerakkoord voorziet trouwens in deze ratificatie. Op dit moment heeft enkel Urugay de conventie al geratificeerd. Pas als twee landen de conventie hebben geratificeerd wordt ze ook daadwerkelijk van kracht. Deze actie kadert in een mondiale actiedag van de wereldvakbond. (foto: Jurgen Doom)
Wereldwijd werken meer dan honderd miljoen mensen als huispersoneel. Deze mensen koken, maken schoon, zorgen voor kinderen en ouderen,… Het overgrote deel van hen zijn vrouwen (82%), vaak gaat het ook over migranten en kinderen. Als IAO conventie 189 van kracht gaat, zou dit voor deze enorme groep werknemers een zeer belangrijke sociale doorbraak zijn:
•het recht op een minimumloon (in landen waar dit bestaat);
•een maandelijkse betaling van dit loon;
•toegang tot sociale zekerheid (ook bij zwangerschap);
•een vrije dag per week;
•afspraken rond arbeidstijd;
•het recht voor huispersoneel om zicht te verenigen in een vakbond.
De actievoerders vroegen ook betere arbeidsvoorwaarden voor dienstbodes (huishoudsters, kinderoppas,…) in België. Zij vallen immers zowel inzake sociale zekerheid als arbeidsrecht onder een oude, aparte regeling. Hun statuut is op vele vlakken minderwaardig.
Tenslotte kaartte de delegatie ook de situatie aan van huispersoneel in diplomatieke missies aan. Zowel hier in België, als in Belgische diplomatieke posten in het buitenland.
Minister De Coninck onderschreef het belang van de conventie huisarbeid en beloofde met bekwame spoed werk te maken van de ratificatie. Ze wil graag dat België het tweede land wordt dat de conventie ratificeert. Ze bevestigde dat de ratificatie van het grootste belang is voor huispersoneel in heel wat landen in het zuiden, maar ook in meer welvarende gebieden.
Chetan Chandran, vertegenwoordiger van de National Domestic Workers Movement uit India die bij de actie aanwezig was, verheugde zich op een snelle ratificatie door België. Een ratificatie door ‘Brussel’, de hoofdstad van de EU, heeft volgens hem een grote symbolische waarde. Hij hoopt dat België niet enkel zelf ratificeert, maar andere landen ook aanspoort deze conventie te ratificeren.
bron: www.wereldsolidariteit.be
Wereldwijd werken meer dan honderd miljoen mensen als huispersoneel. Deze mensen koken, maken schoon, zorgen voor kinderen en ouderen,… Het overgrote deel van hen zijn vrouwen (82%), vaak gaat het ook over migranten en kinderen. Als IAO conventie 189 van kracht gaat, zou dit voor deze enorme groep werknemers een zeer belangrijke sociale doorbraak zijn:
•het recht op een minimumloon (in landen waar dit bestaat);
•een maandelijkse betaling van dit loon;
•toegang tot sociale zekerheid (ook bij zwangerschap);
•een vrije dag per week;
•afspraken rond arbeidstijd;
•het recht voor huispersoneel om zicht te verenigen in een vakbond.
De actievoerders vroegen ook betere arbeidsvoorwaarden voor dienstbodes (huishoudsters, kinderoppas,…) in België. Zij vallen immers zowel inzake sociale zekerheid als arbeidsrecht onder een oude, aparte regeling. Hun statuut is op vele vlakken minderwaardig.
Tenslotte kaartte de delegatie ook de situatie aan van huispersoneel in diplomatieke missies aan. Zowel hier in België, als in Belgische diplomatieke posten in het buitenland.
Minister De Coninck onderschreef het belang van de conventie huisarbeid en beloofde met bekwame spoed werk te maken van de ratificatie. Ze wil graag dat België het tweede land wordt dat de conventie ratificeert. Ze bevestigde dat de ratificatie van het grootste belang is voor huispersoneel in heel wat landen in het zuiden, maar ook in meer welvarende gebieden.
Chetan Chandran, vertegenwoordiger van de National Domestic Workers Movement uit India die bij de actie aanwezig was, verheugde zich op een snelle ratificatie door België. Een ratificatie door ‘Brussel’, de hoofdstad van de EU, heeft volgens hem een grote symbolische waarde. Hij hoopt dat België niet enkel zelf ratificeert, maar andere landen ook aanspoort deze conventie te ratificeren.
bron: www.wereldsolidariteit.be
Zwarte dag op IAO-conferentie: werkgevers blazen overleg over schendingen werknemersrechten op
4 juni gaat de geschiedenis in als een zwarte dag voor de IAO-conferentie én voor de wereld, want op die dag van de 101ste IAO-conferentie zette de werkgeversgroep de discussie over de schendingen werknemersrechten stop. Sinds 1926 waakt de Commissie Normen van de IAO, zeg maar de arbeidsrechtbank van de wereld, over de toepassing van diens internationale arbeidsregels (of "fundamentele arbeidsnormen"). Tot vóór 4 juni 2012 was het nog nooit gebeurd dat er geen akkoord werd gevonden (tussen de werkgeversgroep, werknemersgroep en overheden) over de lijst met schendingen van werknemersrechten wereldwijd. Dat is nu dus wel gebeurd. Een trieste primeur die de fundamentele rechten van werknemers wereldwijd op het spel zet.
Bron: www.wereldsolidariteit.be
Lees het volledige artikel op de MO*-blog.
Bron: www.wereldsolidariteit.be
Lees het volledige artikel op de MO*-blog.
Wereldsolidariteit ijverde samen met Jong ACW en ACV jongeren voor Schone Kleren op het Wereldfeest editie 2012
Bezoekers aan dit multiculturele festival in Leuven kregen de vraag of hun kledij die ze op dat moment droegen wel “schoon” was. Naargelang de ‘score’ van hun kledij, mochten ze op de foto met een groen (schone kleren), geel, oranje, rood of zwart (geen schone kleren) bord.
De schone kleren campagne heeft immers op basis van onafhankelijk onderzoek bij verschillende modeketens en merken een brochure gemaakt met een overzicht van in hoeverre deze kledingketens ‘schone kleren’ maken, of ze met andere woorden kledij maken in ‘schone’ omstandigheden. Er werd hierbij naar 4 criteria gekeken: gedragscode, toepassing, controle en transparantie.
De resultaten van dit onderzoek werden vervolgens samengevat in een handig pamflet in zakformaat samengevat: ketens en merken die goed scoorden kregen de code groen, diegene die slecht scoorden, de code zwart, met daartussen ruimte voor nuances via de kleuren geel, oranje en rood. Door zijn formaat, past dit pamflet perfect in ieders portefeuille en kan zo geraadpleegd worden door de consument bij het winkelen.
Aansluitend bij deze actie, werd er een petitie gestart. JBC, de leverancier van de officiële en vrijetijdskleding van de Belgische delegatie op de olympische spelen, is – zo blijkt uit bovenstaand onderzoek – allesbehalve transparant inzake de arbeidsomstandigheden waarin hun kledij is vervaardigd.
Er werd in deze petitie aan JBC gevraagd volgende stappen te zetten :
1. Een gedragscode aannemen die minstens de fundamentele arbeidsnormen bevat en die geldt voor alle werknemers in de hele toeleveringsketen. Het betalen van leefbare lonen is nota bene één van de belangrijkste eisen.
2. Onafhankelijke controle op de naleving van de gedragscode door een controle-initiatief waar de bedrijfswereld, vakbonden en NGO’s bij betrokken zijn. De voorkeur gaat naar lidmaatschap van Fair Wear Foundation, een onafhankelijke controle-organisatie.
3. Transparantie over de inspanningen die JBC doet voor goede arbeidsomstandigheden en over de controleresultaten.
Door Liesbeth Loddewykx
Meer informatie over de schone kleren campagne vind je op www.schonekleren.be.
De schone kleren campagne heeft immers op basis van onafhankelijk onderzoek bij verschillende modeketens en merken een brochure gemaakt met een overzicht van in hoeverre deze kledingketens ‘schone kleren’ maken, of ze met andere woorden kledij maken in ‘schone’ omstandigheden. Er werd hierbij naar 4 criteria gekeken: gedragscode, toepassing, controle en transparantie.
De resultaten van dit onderzoek werden vervolgens samengevat in een handig pamflet in zakformaat samengevat: ketens en merken die goed scoorden kregen de code groen, diegene die slecht scoorden, de code zwart, met daartussen ruimte voor nuances via de kleuren geel, oranje en rood. Door zijn formaat, past dit pamflet perfect in ieders portefeuille en kan zo geraadpleegd worden door de consument bij het winkelen.
Aansluitend bij deze actie, werd er een petitie gestart. JBC, de leverancier van de officiële en vrijetijdskleding van de Belgische delegatie op de olympische spelen, is – zo blijkt uit bovenstaand onderzoek – allesbehalve transparant inzake de arbeidsomstandigheden waarin hun kledij is vervaardigd.
Er werd in deze petitie aan JBC gevraagd volgende stappen te zetten :
1. Een gedragscode aannemen die minstens de fundamentele arbeidsnormen bevat en die geldt voor alle werknemers in de hele toeleveringsketen. Het betalen van leefbare lonen is nota bene één van de belangrijkste eisen.
2. Onafhankelijke controle op de naleving van de gedragscode door een controle-initiatief waar de bedrijfswereld, vakbonden en NGO’s bij betrokken zijn. De voorkeur gaat naar lidmaatschap van Fair Wear Foundation, een onafhankelijke controle-organisatie.
3. Transparantie over de inspanningen die JBC doet voor goede arbeidsomstandigheden en over de controleresultaten.
Door Liesbeth Loddewykx
Meer informatie over de schone kleren campagne vind je op www.schonekleren.be.
Cubanamiddag was een succes!
37 aanwezigen luisterden geboeid naar het verhaal van Marc Ingelbrecht die jaren in Cuba voor Oxfam werkte. Hij vertelde vanuit zijn ervaring en beleving hoe Cuba in een tijd van crisis de weg opgaat van hervormingen om zo de sociale verwezenlijkingen te handhaven. Het was een verhaal over mogelijkheden en moeilijkheden, van uitdagingen en risico’s geïllustreerd met concrete voorbeelden.
10 Vaststellingenom te onthouden:
Sociale verwezenlijkingen blijven behouden
1. De sociale verwezenlijkingen, zoals toegang tot onderwijs en tot de gezondheidszorg voor elke Cubaan, blijven een prioriteit en blijven behouden.
Grondige hervormingen
2. Om de sociale verwezenlijkingen te kunnen handhaven en te betalen moeten er grondige hervormingen komen.
3. Deze hervormingen gaan in de richting van
a. privatisering van sommige vormen van productie. Privatisering wil zeggen het bestaande systeem van coöperaties uitbreiden naar andere sectoren dan de landbouw. Privatisering wil ook zeggen werken voor eigen rekening mogelijk maken:
b. efficiënter en rationeler uitbouwen van de overheidssector; waaronder ook onderwijs en gezondheidszorg;
c. een koppeling van de lonen aan de prestatie;
d. van subsidiëring van goederen en diensten naar subsidiëring van mensen die het nodig hebben.
Betrokkenheid bevolking
4. Bij het opzetten en uitvoeren van de hervormingen worden de Cubanen op grote schaal betrokken. De voorgestelde maatregelen zijn besproken en geamendeerd op de vele samenkomsten in de fabrieken en de wijken.
Nu of nooit
5. Hervormingen zijn niet nieuw. Fidel onderlijnde reeds de noodzaak ervan. Raúl, de huidige leider, is de drijvende kracht. Hij stelt veel in vraag en zoekt steun bij de bevolking om zo de mogelijke weerstand binnen de partij te overwinnen. De generatie die vertrouwd is met ideeën van de revolutie verdwijnt. Er komt een jongere generatie die minder charisma heeft. Daarom zegt Raúl: “het moet nu gebeuren of het gebeurt nooit!”.
Perfectionering van het socialisme
6. Het resultaat van de hervormingen zal niet een kapitalisme zijn, zoals bv in Rusland, maar een perfectionering van het socialisme. De Cubaanse samenleving zal blijven steunen op de sterke herverdeling ook al zullen de hervormingen leiden tot grotere ongelijkheid. Zorgen dat niemand uit de boot valt, is een grote uitdaging.
Grote meerderheid van bevolking steunt de revolutie
7. De overgrote meerderheid van de Cubanen staat nog altijd achter de revolutie. Hoe de jongeren, die de verworvenheden vanzelfsprekend ervaren, voor de ideeën van de revolutie te winnen? De overgang van een economie volledig in handen van de staat naar een economie door de staat geregeld, vraagt van de Cubanen een hele ommezwaai in hun denken en handelen.
Moeilijke overgangssituatie
8. Het vernieuwingsproces verloopt behoedzaam. Maatregelen worden pas doorgevoerd als de noodzakelijke voorwaarden vervuld zijn, zo niet worden ze uitgesteld (bv de afbouw van de tewerkstelling in de overheidssector). Toch bevinden de Cubanen zich nu in een moeilijke overgangssituatie. Bijvoorbeeld subsidies verdwijnen zonder dat de nieuwe vormen van beloning al van kracht zijn.
VS en EU willen niet meer socialisme
9. De VS en de Europese Unie willen niet dat deze hervormingen uitmonden in een meer socialisme. De VS laten dit openlijk blijken terwijl de EU er minder duidelijk voor uit komt.
Inspiratie tot maatschappij-verandering
10. Er wordt in Cuba gezocht naar en stappen gezet in de richting meer socialisme. Het loont meer dan moeite om dit proces te blijven volgen om daarin inspiratie te vinden voor onze zoektocht naar een alternatief voor ons falend maatschappijmodel.
Een lekkere mojito op het welslagen van de hervormingen!
10 Vaststellingenom te onthouden:
Sociale verwezenlijkingen blijven behouden
1. De sociale verwezenlijkingen, zoals toegang tot onderwijs en tot de gezondheidszorg voor elke Cubaan, blijven een prioriteit en blijven behouden.
Grondige hervormingen
2. Om de sociale verwezenlijkingen te kunnen handhaven en te betalen moeten er grondige hervormingen komen.
3. Deze hervormingen gaan in de richting van
a. privatisering van sommige vormen van productie. Privatisering wil zeggen het bestaande systeem van coöperaties uitbreiden naar andere sectoren dan de landbouw. Privatisering wil ook zeggen werken voor eigen rekening mogelijk maken:
b. efficiënter en rationeler uitbouwen van de overheidssector; waaronder ook onderwijs en gezondheidszorg;
c. een koppeling van de lonen aan de prestatie;
d. van subsidiëring van goederen en diensten naar subsidiëring van mensen die het nodig hebben.
Betrokkenheid bevolking
4. Bij het opzetten en uitvoeren van de hervormingen worden de Cubanen op grote schaal betrokken. De voorgestelde maatregelen zijn besproken en geamendeerd op de vele samenkomsten in de fabrieken en de wijken.
Nu of nooit
5. Hervormingen zijn niet nieuw. Fidel onderlijnde reeds de noodzaak ervan. Raúl, de huidige leider, is de drijvende kracht. Hij stelt veel in vraag en zoekt steun bij de bevolking om zo de mogelijke weerstand binnen de partij te overwinnen. De generatie die vertrouwd is met ideeën van de revolutie verdwijnt. Er komt een jongere generatie die minder charisma heeft. Daarom zegt Raúl: “het moet nu gebeuren of het gebeurt nooit!”.
Perfectionering van het socialisme
6. Het resultaat van de hervormingen zal niet een kapitalisme zijn, zoals bv in Rusland, maar een perfectionering van het socialisme. De Cubaanse samenleving zal blijven steunen op de sterke herverdeling ook al zullen de hervormingen leiden tot grotere ongelijkheid. Zorgen dat niemand uit de boot valt, is een grote uitdaging.
Grote meerderheid van bevolking steunt de revolutie
7. De overgrote meerderheid van de Cubanen staat nog altijd achter de revolutie. Hoe de jongeren, die de verworvenheden vanzelfsprekend ervaren, voor de ideeën van de revolutie te winnen? De overgang van een economie volledig in handen van de staat naar een economie door de staat geregeld, vraagt van de Cubanen een hele ommezwaai in hun denken en handelen.
Moeilijke overgangssituatie
8. Het vernieuwingsproces verloopt behoedzaam. Maatregelen worden pas doorgevoerd als de noodzakelijke voorwaarden vervuld zijn, zo niet worden ze uitgesteld (bv de afbouw van de tewerkstelling in de overheidssector). Toch bevinden de Cubanen zich nu in een moeilijke overgangssituatie. Bijvoorbeeld subsidies verdwijnen zonder dat de nieuwe vormen van beloning al van kracht zijn.
VS en EU willen niet meer socialisme
9. De VS en de Europese Unie willen niet dat deze hervormingen uitmonden in een meer socialisme. De VS laten dit openlijk blijken terwijl de EU er minder duidelijk voor uit komt.
Inspiratie tot maatschappij-verandering
10. Er wordt in Cuba gezocht naar en stappen gezet in de richting meer socialisme. Het loont meer dan moeite om dit proces te blijven volgen om daarin inspiratie te vinden voor onze zoektocht naar een alternatief voor ons falend maatschappijmodel.
Een lekkere mojito op het welslagen van de hervormingen!
vrijdag, maart 09, 2012
Centraal-Amerika voelt veel voor legalisering drugs
GUATEMALA-STAD — In Centraal-Amerika en Colombia gaan steeds meer stemmen op om drugs te legaliseren. De huidige strijd tegen verdovende middelen kost veel mensenlevens en lijkt niets uit te halen.
De discussie over de legalisering of het strafvrij maken van drugs in de regio kwam in een stroomversnelling toen Otto Pérez Molina, de rechtste president van Guatemala, op 17 januari stelde dat er "zo snel mogelijk" en "ernstig" over dat alternatief moet worden nagedacht. Pérez Molina verklaarde ook dat het wenselijk is dat de hele regio het erover eens wordt, samen met de VS.
De Colombiaanse president, de conservatief Juan Manuel Santos, reageerde op 28 januari dat "die oplossing aanvaardbaar is voor Colombia als de hele wereld voor die optie kiest".
Tegenwind uit de VS
Uit de VS kwam wel tegenwind. "De president van de VS, Barack Obama, steunt de legaliserig niet als een weg om het drugsprobleem op te lossen”, verklaarde Wendy Sherman, de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken, eind januari bij een bezoek aan Colombia. Volgens Sherman moet het drugsgebruik in rijke landen inderdaad aan banden worden gelegd, maar moet er evengoed een substantiële vermindering van de drugsproductie in Colombia komen.
Veel Latijs-Amerikanen begrijpen niet waarom de VS zo op de rem gaan staan, terwijl het toch duidelijk is dat de huidige aanpak veel leed veroorzaakt en weinig oplevert. "Het grote probleem is dat onze burgers de belangrijkste slachtoffers zijn, en dat de VS, waar de meeste consumenten leven, daar niet noodzakelijk een einde aan willen maken", zegt Carmen Rosa De León van het Opleidingsinstituut voor Duurzame Ontwikkeling, een Guatemalteekse burgerorganisatie.
22 miljoen gebruikers
In Centraal-Amerika leven 42 miljoen mensen. De VN schatten het aantal drugsgebruikers in de VS op 22,6 miljoen. Zelfs in de VS geven sommige politici toe dat de Amerikanen de problemen met de drugshandel in Centraal-Amerika mee veroorzaken. Het drugsgebruik in de VS "voedt het geweld in Centraal-Amerika en de rest van Latijns-Amerika en de Caraïben", schrijven de Amerikaanse senatoren Dianne Feinstein en Charles Grassley in een rapport dat vorig jaar verscheen.
Volgens het rapport werden in 2010 in Honduras 77 moorden per 100.000 inwoners gepleegd, in El Salvador 66 en in Guatemala 50. De Léon en veel andere experts achten het mogelijk dat de legalisering van verdovende middelen een uitweg biedt uit die slachtpartij.
Colombianisering
Ook belangrijke schrijvers in de regio breken een lans voor het uit de strafwet halen van drugs om het extreme geweld tegen te gaan. De Nicaraguaan Sergio Ramírez is zo iemand, net als de Mexicaan Carlos Fuentes. Volgens Fuentes is Centraal-Amerika zich aan het "Mexicaniseren", net zoals Mexico zich de voorbije jaren "gecolombianiseerd" heeft. Het drugsgeweld is in Mexico al enkele jaren nog moorddadiger dan in Colombia, dat traditioneel de hoogste moordcijfers kende.
Maar een eenvoudige oplossing is legalisering niet, waarschuwt criminoloog en kenner van de transnationale georganiseerde misdaad David Martínez-Amador. "Je kan marihuana, heroïne en cocaïne legaliseren, maar doe je dat ook met synthetische drugs die het centrale zenuwstelsel aantasten? En de bendes die de drugshandel in handen hebben, doen ook aan ontvoeringen, afpersingen, wapen- en orgaanhandel. Gaan we die ook legaliseren?"
Er zijn nog meer tegenstanders in de regio. "Ik geloof niet dat legalisering het geweld zou doen afnemen", zegt de Costa Ricaanse politicoloog Claudio Alpízar. "Alcohol is een verdovend middel dat toegelaten is, maar het blijft grote problemen veroorzaken in Midden-Amerika. Alleen het verbruik terugdringen kan een oplossing bieden", oordeelt Alpízar. Volgens hem moeten de landen van Centraal-Amerika veel meer investeren in een dialoog met de VS over dat thema, en zich achter een gezamenlijk en ernstig voorstel scharen."
- - - - - - - -
Auteur: Danilo Valladares
De discussie over de legalisering of het strafvrij maken van drugs in de regio kwam in een stroomversnelling toen Otto Pérez Molina, de rechtste president van Guatemala, op 17 januari stelde dat er "zo snel mogelijk" en "ernstig" over dat alternatief moet worden nagedacht. Pérez Molina verklaarde ook dat het wenselijk is dat de hele regio het erover eens wordt, samen met de VS.
De Colombiaanse president, de conservatief Juan Manuel Santos, reageerde op 28 januari dat "die oplossing aanvaardbaar is voor Colombia als de hele wereld voor die optie kiest".
Tegenwind uit de VS
Uit de VS kwam wel tegenwind. "De president van de VS, Barack Obama, steunt de legaliserig niet als een weg om het drugsprobleem op te lossen”, verklaarde Wendy Sherman, de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken, eind januari bij een bezoek aan Colombia. Volgens Sherman moet het drugsgebruik in rijke landen inderdaad aan banden worden gelegd, maar moet er evengoed een substantiële vermindering van de drugsproductie in Colombia komen.
Veel Latijs-Amerikanen begrijpen niet waarom de VS zo op de rem gaan staan, terwijl het toch duidelijk is dat de huidige aanpak veel leed veroorzaakt en weinig oplevert. "Het grote probleem is dat onze burgers de belangrijkste slachtoffers zijn, en dat de VS, waar de meeste consumenten leven, daar niet noodzakelijk een einde aan willen maken", zegt Carmen Rosa De León van het Opleidingsinstituut voor Duurzame Ontwikkeling, een Guatemalteekse burgerorganisatie.
22 miljoen gebruikers
In Centraal-Amerika leven 42 miljoen mensen. De VN schatten het aantal drugsgebruikers in de VS op 22,6 miljoen. Zelfs in de VS geven sommige politici toe dat de Amerikanen de problemen met de drugshandel in Centraal-Amerika mee veroorzaken. Het drugsgebruik in de VS "voedt het geweld in Centraal-Amerika en de rest van Latijns-Amerika en de Caraïben", schrijven de Amerikaanse senatoren Dianne Feinstein en Charles Grassley in een rapport dat vorig jaar verscheen.
Volgens het rapport werden in 2010 in Honduras 77 moorden per 100.000 inwoners gepleegd, in El Salvador 66 en in Guatemala 50. De Léon en veel andere experts achten het mogelijk dat de legalisering van verdovende middelen een uitweg biedt uit die slachtpartij.
Colombianisering
Ook belangrijke schrijvers in de regio breken een lans voor het uit de strafwet halen van drugs om het extreme geweld tegen te gaan. De Nicaraguaan Sergio Ramírez is zo iemand, net als de Mexicaan Carlos Fuentes. Volgens Fuentes is Centraal-Amerika zich aan het "Mexicaniseren", net zoals Mexico zich de voorbije jaren "gecolombianiseerd" heeft. Het drugsgeweld is in Mexico al enkele jaren nog moorddadiger dan in Colombia, dat traditioneel de hoogste moordcijfers kende.
Maar een eenvoudige oplossing is legalisering niet, waarschuwt criminoloog en kenner van de transnationale georganiseerde misdaad David Martínez-Amador. "Je kan marihuana, heroïne en cocaïne legaliseren, maar doe je dat ook met synthetische drugs die het centrale zenuwstelsel aantasten? En de bendes die de drugshandel in handen hebben, doen ook aan ontvoeringen, afpersingen, wapen- en orgaanhandel. Gaan we die ook legaliseren?"
Er zijn nog meer tegenstanders in de regio. "Ik geloof niet dat legalisering het geweld zou doen afnemen", zegt de Costa Ricaanse politicoloog Claudio Alpízar. "Alcohol is een verdovend middel dat toegelaten is, maar het blijft grote problemen veroorzaken in Midden-Amerika. Alleen het verbruik terugdringen kan een oplossing bieden", oordeelt Alpízar. Volgens hem moeten de landen van Centraal-Amerika veel meer investeren in een dialoog met de VS over dat thema, en zich achter een gezamenlijk en ernstig voorstel scharen."
- - - - - - - -
Auteur: Danilo Valladares
"Antihongerplan Guatemala is niet duurzaam"
Het antihongerplan van de nieuwe Guatemalteekse president Otto Pérez Molina oogst weinig bijval. Het is niet duurzaam, zeggen activisten en experts. Guatemala is een van de armste landen ter wereld.
De voormalige generaal Otto Pérez Molina, die sinds vorige maand president is, wil met het plan Hambre Cero ("Honger op nul") de chronische ondervoeding bij kinderen tot vijf jaar fors terugdringen tegen het einde van zijn mandaat in 2016.
Hij kondigde het plan donderdag aan in de noordwestelijke gemeente San Juan Atitán, waar 91 procent van de bevolking chronisch ondervoed is.
Steun voor productie
"We willen geen herhaling van hulpprogramma's omdat die op lange termijn niet duurzaam zijn", zegt Rony Palacios van het Nationaal Netwerk voor de Verdediging van de Voedselsoevereiniteit in Guatemala.
Net zoals andere activisten en experts vraagt Palacios vooral steun voor voedselproductie. "We hebben sterke productiesystemen nodig met leningen en technologie voor kleine producenten, zodat hun rendement omhooggaat en ze niet alleen voldoende hebben voor hun eigen familie maar ook overschotten creëren", zegt Palacios.
Begeleiding vanaf zwangerschap
Het plan Hambre Cero neemt elementen over uit gelijkaardige programma's in Brazilië en Nicaragua. Zo worden moeders voortaan begeleid vanaf de zwangerschap totdat het kind twee jaar wordt; ze krijgen hulp en advies bij borstvoeding, hygiënemaatregelen en de consumptie van vitaminen en mineralen. Arme gezinnen krijgen maandelijks 28 euro op voorwaarde dat ze hun kinderen naar school sturen en regelmatig door een arts laten onderzoeken, een programma dat onder de vorige president, de sociaaldemocraat Álvaro Colom, in gang is gezet.
De regering schat dat het plan 260 miljoen euro gaat kosten. De financiering moeten van de besparingen en belastingen komen die het Congres donderdag heeft goedgekeurd. Die moeten dit jaar 117 miljoen euro opleveren, volgend jaar 418 miljoen euro en in 2014 438 miljoen euro.
Nadruk op exportmodel
De strijd tegen honger zou rekening moeten houden met de verliezen die het land lijdt door ondervoeding, zegt Jonathan Menkos van het Centraal-Amerikaans Instituut voor Fiscale Studies.
Een studie die het instituut samen met Unicef heeft gedaan, berekende dat Guatemala tien keer minder uitgeeft aan de ontwikkeling van elk kind dan andere Latijns-Amerikaanse landen. Beide instellingen pleiten voor een hogere investering in de strijd tegen ondervoeding, meer transparantie en een betere opvolging.
Maar een afdoend antwoord tegen armoede en ondervoeding heb je alleen als je de oorzaken aanpakt, zeggen sociale activisten. Oorzaken zijn onder meer het gebrek aan grond bij kleine boeren en de nadruk op een exportmodel, zegt Palacios.
Helft van kinderen is ondervoed
De helft van de kinderen in Guatemala is chronisch ondervoed, het hoogste percentage van Latijns-Amerika en een van de hoogste ter wereld, zegt Unicef. Bovendien leeft de helft van de bevolking in armoede en 17 procent in extreme armoede.
Pas in 2005 kreeg de strijd tegen ondervoeding vorm, onder de rechtse regering van Oscar Berger, die het Nationaal Systeem voor Voedselzekerheid opzette. Zijn opvolger, Álvaro Colom, lanceerde het Programma voor Sociale Cohesie, met de gezinssubsidies als grote uithangbord.
Bron: Dewereldmorgen.be
De voormalige generaal Otto Pérez Molina, die sinds vorige maand president is, wil met het plan Hambre Cero ("Honger op nul") de chronische ondervoeding bij kinderen tot vijf jaar fors terugdringen tegen het einde van zijn mandaat in 2016.
Hij kondigde het plan donderdag aan in de noordwestelijke gemeente San Juan Atitán, waar 91 procent van de bevolking chronisch ondervoed is.
Steun voor productie
"We willen geen herhaling van hulpprogramma's omdat die op lange termijn niet duurzaam zijn", zegt Rony Palacios van het Nationaal Netwerk voor de Verdediging van de Voedselsoevereiniteit in Guatemala.
Net zoals andere activisten en experts vraagt Palacios vooral steun voor voedselproductie. "We hebben sterke productiesystemen nodig met leningen en technologie voor kleine producenten, zodat hun rendement omhooggaat en ze niet alleen voldoende hebben voor hun eigen familie maar ook overschotten creëren", zegt Palacios.
Begeleiding vanaf zwangerschap
Het plan Hambre Cero neemt elementen over uit gelijkaardige programma's in Brazilië en Nicaragua. Zo worden moeders voortaan begeleid vanaf de zwangerschap totdat het kind twee jaar wordt; ze krijgen hulp en advies bij borstvoeding, hygiënemaatregelen en de consumptie van vitaminen en mineralen. Arme gezinnen krijgen maandelijks 28 euro op voorwaarde dat ze hun kinderen naar school sturen en regelmatig door een arts laten onderzoeken, een programma dat onder de vorige president, de sociaaldemocraat Álvaro Colom, in gang is gezet.
De regering schat dat het plan 260 miljoen euro gaat kosten. De financiering moeten van de besparingen en belastingen komen die het Congres donderdag heeft goedgekeurd. Die moeten dit jaar 117 miljoen euro opleveren, volgend jaar 418 miljoen euro en in 2014 438 miljoen euro.
Nadruk op exportmodel
De strijd tegen honger zou rekening moeten houden met de verliezen die het land lijdt door ondervoeding, zegt Jonathan Menkos van het Centraal-Amerikaans Instituut voor Fiscale Studies.
Een studie die het instituut samen met Unicef heeft gedaan, berekende dat Guatemala tien keer minder uitgeeft aan de ontwikkeling van elk kind dan andere Latijns-Amerikaanse landen. Beide instellingen pleiten voor een hogere investering in de strijd tegen ondervoeding, meer transparantie en een betere opvolging.
Maar een afdoend antwoord tegen armoede en ondervoeding heb je alleen als je de oorzaken aanpakt, zeggen sociale activisten. Oorzaken zijn onder meer het gebrek aan grond bij kleine boeren en de nadruk op een exportmodel, zegt Palacios.
Helft van kinderen is ondervoed
De helft van de kinderen in Guatemala is chronisch ondervoed, het hoogste percentage van Latijns-Amerika en een van de hoogste ter wereld, zegt Unicef. Bovendien leeft de helft van de bevolking in armoede en 17 procent in extreme armoede.
Pas in 2005 kreeg de strijd tegen ondervoeding vorm, onder de rechtse regering van Oscar Berger, die het Nationaal Systeem voor Voedselzekerheid opzette. Zijn opvolger, Álvaro Colom, lanceerde het Programma voor Sociale Cohesie, met de gezinssubsidies als grote uithangbord.
Bron: Dewereldmorgen.be
Orkaan MITCH
De orkaan MITCH betekende het startschot voor de CUBAANSE medische brigade in GUATEMALA , na de desastreuze doortocht bood Cuba onmiddellijk hulp aan; het stuurde een contingent van 21dokters , dat in de maanden daarna zou uitgroeien tot een 500 man tellend wit leger.
In tegenstelling tot sommige Westerse landen beperkte Cuba zich niet tot noodhulp. In de moeilijkst bereikbare dorpjes werden gezondheidsposten uitgebouwd. Tegelijkertijd kregen jonge Guatemalteken de kans om gratis doktersstudies te volgen aan de Latijns-Amerikaanse School voor Geneeskunde in Cuba , opdat deze op termijn de Cubaanse dokters in Guatemala zouden vervangen.
In Guatemala zelf doen de Cubaanse dokters meer dan alleen maar medische interventie . Ze nemen het preventief gezondheidsmodel- dat zeer dominant is in hun land van herkomst –mee en proberen oorzaken van ziektes weg te nemen . Dit is niet vanzelfsprekend in een land waar grote groepen van de bevolking lijden onder voedseltekort en de overheid de aanpak van de armoede niet als een prioriteit beschouwd.
Desondanks slaagden deze dokters erin de kindersterfte in twee jaar tijd te halveren in gebieden waar ze actief zijn .
Recente ontwikkelingen:
In 2005 startten Venezuela en Cuba Operación Milagro met als bedoeling om tegen 2016 aan 16 miljoen mensen hun zicht terug te geven door middel van een chirurgische ingreep . deze gratis oogoperaties zijn op de eerste plaats bedoeld voor de armen in latijns Amerika , maar bij uitbreiding ook in streken van Azië en Afrika, waar de mensen geen geld hebben om deze operatie te betalen.
In februari 2011 keerden 35 recent afgestudeerde Guatemalaanse artsen terug van Havana naar Guatemala om zich ten dienste te stellen van Operacion Milagro in hun moederland.
ZUID-ZUID SAMENWERKING.
Het verhaal toont aan dat de Zuid-Zuid samenwerking een verbetering kan brengen in het lot van duizenden armen in de derde wereld. In tegenstelling tot het noorden legt Havana geen voorwaarden op bij het verlenen van hulp aan de buurlanden.
Men werkt in een kader van wederzijds respect voor elkaars tradities cultuur, en economisch-politiek ontwikkelingsmodel.
Tegelijk toont de aanwezigheid van Cubaanse dokters in Guatemala aan dat een andere wereld mogelijk is. Dat deze weg nog lang en vol hindernissen is bewijst het resultaat van de recente presidentsverkiezingen in Guatemala.”
Bron: SOLIDAIR MET GUATEMALA
In tegenstelling tot sommige Westerse landen beperkte Cuba zich niet tot noodhulp. In de moeilijkst bereikbare dorpjes werden gezondheidsposten uitgebouwd. Tegelijkertijd kregen jonge Guatemalteken de kans om gratis doktersstudies te volgen aan de Latijns-Amerikaanse School voor Geneeskunde in Cuba , opdat deze op termijn de Cubaanse dokters in Guatemala zouden vervangen.
In Guatemala zelf doen de Cubaanse dokters meer dan alleen maar medische interventie . Ze nemen het preventief gezondheidsmodel- dat zeer dominant is in hun land van herkomst –mee en proberen oorzaken van ziektes weg te nemen . Dit is niet vanzelfsprekend in een land waar grote groepen van de bevolking lijden onder voedseltekort en de overheid de aanpak van de armoede niet als een prioriteit beschouwd.
Desondanks slaagden deze dokters erin de kindersterfte in twee jaar tijd te halveren in gebieden waar ze actief zijn .
Recente ontwikkelingen:
In 2005 startten Venezuela en Cuba Operación Milagro met als bedoeling om tegen 2016 aan 16 miljoen mensen hun zicht terug te geven door middel van een chirurgische ingreep . deze gratis oogoperaties zijn op de eerste plaats bedoeld voor de armen in latijns Amerika , maar bij uitbreiding ook in streken van Azië en Afrika, waar de mensen geen geld hebben om deze operatie te betalen.
In februari 2011 keerden 35 recent afgestudeerde Guatemalaanse artsen terug van Havana naar Guatemala om zich ten dienste te stellen van Operacion Milagro in hun moederland.
ZUID-ZUID SAMENWERKING.
Het verhaal toont aan dat de Zuid-Zuid samenwerking een verbetering kan brengen in het lot van duizenden armen in de derde wereld. In tegenstelling tot het noorden legt Havana geen voorwaarden op bij het verlenen van hulp aan de buurlanden.
Men werkt in een kader van wederzijds respect voor elkaars tradities cultuur, en economisch-politiek ontwikkelingsmodel.
Tegelijk toont de aanwezigheid van Cubaanse dokters in Guatemala aan dat een andere wereld mogelijk is. Dat deze weg nog lang en vol hindernissen is bewijst het resultaat van de recente presidentsverkiezingen in Guatemala.”
Bron: SOLIDAIR MET GUATEMALA
Straffeloosheid aangepakt?
José Efraín Ríos Montt is een Guatemalteeks militair, politicus en predikant. Hij was dictator van Guatemala van 1982 tot 1983. Ríos Montts regime viel samen met het hoogtepunt van de Guatemalteekse Burgeroorlog en het wordt verantwoordelijk gehouden voor 70.000 doden en vermissingen.
Advocaten Zonder Grenzen-Canada assisteert in de zittingen van het proces Ríos Montt. In samenwerking met Advocaten Zonder Grenzen in Brussel, ontwikkelt het team “monitoring” activiteiten in het kader van haar programma’s in de strijd tegen straffeloosheid en internationale gerechtigheid in Guatemala en Colombia.
Dat Rios Montt nu voor de rechter staat, kan in belangrijke mate op het conto worden geschreven van Claudia Paz y Paz, hoofd van het Guatemalteekse Openbaar Ministerie. Sinds haar benoeming in 2010 werden kopstukken van de drugsmaffia opgepakt, het OM arresteerde in no time de moordenaars van een beroemde Argentijnse zanger, en ook de gruwelijke lynchpartij van zevenentwintig landarbeiders leidde tot arrestaties. Daarnaast kwamen onder Paz y Paz verschillende kopstukken voor de rechter die verantwoordelijk zijn voor de bloedbaden in de jaren tachtig. En nu dus Rios Montt.
“Caludia Paz y Paz, en allen die in Guatemala hun kop durven uitsteken ter verdediging van de mensenrechten, werken soms met gevaar voor eigen leven aan een betere toekomst voor Guatemala. Zolang zij er zijn, ben ik optimistisch over de toekomst van het land” zei de voormalige Nederlandse ambassadeur Teunis Kamper bij zijn afscheidsrede in 2010.
Ze ontving een prestigieuze prijs van de International Crisis Group en wordt geroemd door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Clinton. Het is dankzij haar machtige buitenlandse vrienden dat Paz y Paz haar positie kan handhaven. Perez Molina liet al tijdens zijn campagne doorschemeren van Paz y Paz af te willen, maar na grote internationale druk draaide hij bij. Paz y Paz mag blijven, “zolang ze goed haar best doet voor het land”.
Bron: Guategazette #142
Advocaten Zonder Grenzen-Canada assisteert in de zittingen van het proces Ríos Montt. In samenwerking met Advocaten Zonder Grenzen in Brussel, ontwikkelt het team “monitoring” activiteiten in het kader van haar programma’s in de strijd tegen straffeloosheid en internationale gerechtigheid in Guatemala en Colombia.
Dat Rios Montt nu voor de rechter staat, kan in belangrijke mate op het conto worden geschreven van Claudia Paz y Paz, hoofd van het Guatemalteekse Openbaar Ministerie. Sinds haar benoeming in 2010 werden kopstukken van de drugsmaffia opgepakt, het OM arresteerde in no time de moordenaars van een beroemde Argentijnse zanger, en ook de gruwelijke lynchpartij van zevenentwintig landarbeiders leidde tot arrestaties. Daarnaast kwamen onder Paz y Paz verschillende kopstukken voor de rechter die verantwoordelijk zijn voor de bloedbaden in de jaren tachtig. En nu dus Rios Montt.
“Caludia Paz y Paz, en allen die in Guatemala hun kop durven uitsteken ter verdediging van de mensenrechten, werken soms met gevaar voor eigen leven aan een betere toekomst voor Guatemala. Zolang zij er zijn, ben ik optimistisch over de toekomst van het land” zei de voormalige Nederlandse ambassadeur Teunis Kamper bij zijn afscheidsrede in 2010.
Ze ontving een prestigieuze prijs van de International Crisis Group en wordt geroemd door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Clinton. Het is dankzij haar machtige buitenlandse vrienden dat Paz y Paz haar positie kan handhaven. Perez Molina liet al tijdens zijn campagne doorschemeren van Paz y Paz af te willen, maar na grote internationale druk draaide hij bij. Paz y Paz mag blijven, “zolang ze goed haar best doet voor het land”.
Bron: Guategazette #142
Hoe nu verder met de nieuwe president van Guatemala?
Otto Perez Molina heeft de verkiezingen in Guatemala dus gewonnen. Het werd aangekondigd, het werd verwacht, het werd gevreesd. Hij heeft er een slordige 26 miljoen dollar tegenaan gegooid; niemand weet waar dit geld vandaan komt, hierover bestaat geen enkele transparantie. Maar dat hij ‘zijn best’ heeft gedaan om op die presidentstroon te gaan zitten is overduidelijk. En hij gaat het geweld aanpakken, met nog meer militairen en agenten op straat. Indruk maken en de geweldenaar spelen zit hem blijkbaar in de genen, eerst als generaal, nu als politieke leider.
Begin januari was ik een week in Guatemala en wat direct opvalt als je rondreist is: ‘hij’ hangt overal te pronken! Om de tien kilometer zie je enorm grote reclameborden met zijn foto, soms alleen, soms met zijn vicepresidenta (zie voorbeeld) of samen met de plaatselijke burgemeester, tenminste als die ook van zijn partij is. Ook de Procurador de los Derechos Humanos mag meegenieten – het is nog steeds dezelfde als die we in 2005 op onze inleefreis ontmoetten.
Weerzinwekkend is echter de affiche met twee lachende Mayameisjes op zijn schoot. Ik voelde me er heel ongemakkelijk bij. Voorlopig kan de bevolking enkel reageren door een rood kruis over zijn ‘mano dura’ te kleven.
Tussen CGTG, CUSG en Unisitragua werd overeen gekomen om met de president een audiëntie aan te vragen en hem te herinneren aan verschillende punten waaronder:
• verantwoording betreffende de constante schending van de fundamentele overeenkomsten van de IAO, vooral art 87 en 98 (vrijheid van associatie)
• de ratificatie van overeenkomst 189 inzake huiswerkers.
• van zodra ze weten wie de minister van arbeid wordt zal ook daar een onderhoud aan worden gevraagd om hem te herinneren aan de verplichtingen van de overheid inzake syndicale vrijheden, collectieve onderhandelingen, recht op staking, waardig werk, kinderarbeid, sociale dialoog.
Bron: Guy Sprengers, stuurgroep WS Leuven
Begin januari was ik een week in Guatemala en wat direct opvalt als je rondreist is: ‘hij’ hangt overal te pronken! Om de tien kilometer zie je enorm grote reclameborden met zijn foto, soms alleen, soms met zijn vicepresidenta (zie voorbeeld) of samen met de plaatselijke burgemeester, tenminste als die ook van zijn partij is. Ook de Procurador de los Derechos Humanos mag meegenieten – het is nog steeds dezelfde als die we in 2005 op onze inleefreis ontmoetten.
Weerzinwekkend is echter de affiche met twee lachende Mayameisjes op zijn schoot. Ik voelde me er heel ongemakkelijk bij. Voorlopig kan de bevolking enkel reageren door een rood kruis over zijn ‘mano dura’ te kleven.
Tussen CGTG, CUSG en Unisitragua werd overeen gekomen om met de president een audiëntie aan te vragen en hem te herinneren aan verschillende punten waaronder:
• verantwoording betreffende de constante schending van de fundamentele overeenkomsten van de IAO, vooral art 87 en 98 (vrijheid van associatie)
• de ratificatie van overeenkomst 189 inzake huiswerkers.
• van zodra ze weten wie de minister van arbeid wordt zal ook daar een onderhoud aan worden gevraagd om hem te herinneren aan de verplichtingen van de overheid inzake syndicale vrijheden, collectieve onderhandelingen, recht op staking, waardig werk, kinderarbeid, sociale dialoog.
Bron: Guy Sprengers, stuurgroep WS Leuven
E-brief WS-stuurgroep Leuven, maart 2012
Beste Wereldburger,
Graag presenteren wij u de nieuwsbrief van Wereldsolidariteit Leuven, maart 2012. Heb je opmerkingen of wil je meer weten over Wereldsolidariteit kan je terecht bij Maarten Milloen(maarten.milloen@acw.be) of Liesbeth Loddewykx (lies_lod@hotmail.com).
Veel leesplezier!
In deze editie kom je meer te weten over:
- Hoe nu verder met de nieuwe president van Guatemala? (klik hier)
- Straffeloosheid aangepakt? (klik hier)
- Orkaan MITCH (klik hier)
- "Antihongerplan Guatemala is niet duurzaam" (klik hier)
- Centraal-Amerika voelt veel voor legalisering drugs (klik hier)
- Iedereen welkom op de Cubanamiddag (klik hier)
Stuur deze brief gerust naar andere geïnteresseerden. Wil je opgenomen worden in de mailinglijst of wil je de nieuwsbrief liever niet meer ontvangen, laat dit weten via maarten.milloen@acw.be.
Graag presenteren wij u de nieuwsbrief van Wereldsolidariteit Leuven, maart 2012. Heb je opmerkingen of wil je meer weten over Wereldsolidariteit kan je terecht bij Maarten Milloen(maarten.milloen@acw.be) of Liesbeth Loddewykx (lies_lod@hotmail.com).
Veel leesplezier!
In deze editie kom je meer te weten over:
- Hoe nu verder met de nieuwe president van Guatemala? (klik hier)
- Straffeloosheid aangepakt? (klik hier)
- Orkaan MITCH (klik hier)
- "Antihongerplan Guatemala is niet duurzaam" (klik hier)
- Centraal-Amerika voelt veel voor legalisering drugs (klik hier)
- Iedereen welkom op de Cubanamiddag (klik hier)
Stuur deze brief gerust naar andere geïnteresseerden. Wil je opgenomen worden in de mailinglijst of wil je de nieuwsbrief liever niet meer ontvangen, laat dit weten via maarten.milloen@acw.be.
Abonneren op:
Posts (Atom)
